Rzut z autu, to pozornie łatwy do wykonania stały fragment gry, wystarczy wziąć piłkę do rąk i wyrzucić, ale czy na pewno? Okazuje się, że wcale nie jest to takie proste. Wiele drużyn przywiązuje do tego aspektu znacznie większą wagę.


Czym różnią się zwycięzcy od przegranych? To pytanie nurtuje wielu, ale chyba nikt nie potrafiłby konkretne odpowiedzieć na tak zadane pytanie.

Nie ulega jednak wątpliwości, że zwycięzcy zazwyczaj są lepiej przygotowani w każdym szczególe do odnoszenia sukcesów, na gruncie piłki nożnej jest, to z pewnością przygotowanie fizyczne, techniczne oraz taktyczne.
Jednym z elementów taktyki jest wyrzut z autu. W tym elemencie często można zauważyć różnicę w przygotowaniu taktycznym drużyn piłkarskich.

Słabe drużyny zazwyczaj z niższych lig i często drużyny młodzieżowe nie mają przewidzianych wariantów rozpoczęcia gry poprzez wyrzut z linii bocznej. Kończy się to zazwyczaj tym, że zawodnik stojący czeka....i doczekać się nie może aż któryś z partnerów pokaże mu się na dobrej pozycji. Trwa to czasem kilka/ kilkanaście sekund, w których przeciwnik ustawia się tak, że późniejsza akcja zazwyczaj jest o wiele trudniejsza a często kończy się to szybką stratą piłki tuż po wrzucie jej w pole gry.

Zespoły dobrze zorganizowane i mające w swoim asortymencie różne rozwiązania na każdą okazje są w stanie z niewinnie wyglądającego stałego fragmentu gry, jakim jest wrzut z autu, zorganizować groźną akcję.

Jak zatem powinno się rozgrywać ten fragment gry?

Jest oczywiście wiele wariantów na to, ja postaram się omówić te najprostsze i najbardziej jasne w zastosowaniu.

Pierwszy z nich wychodzi z zasady, że rzut z autu zawsze wykonuje jeden z bocznych obrońców. Robi to niezależnie od miejsca, w którym gra zostaje rozpoczęta, więc nawet, jeśli jest to na wysokości pola karnego przeciwnika boczny obrońca podchodzi tam, aby wykonać wrzut a obrona przechodzi do ustawienia z np. trójką obrońców.
Do rzucającego piłkę zbliża się zazwyczaj trzech zawodników z trzech stron. Podchodzą oni na podobną odległość (ok. 4-5 m.) i czekają na podanie czasem sygnalizując, w którym kierunku zamierzają pobiec z piłką ewentualnie rzuconą w ich kierunku.
Inni zawodniczy ustawiają się tak, aby po przyjęciu piłki zawodnik, który teraz znajduje się w jej posiadaniu miał, co najmniej jednego zawodnika na tzw. Czystej pozycji, do którego będzie mógł od razu podać piłkę.


Drugim rozwiązaniem, jest podział boiska na dwie strefy. W pierwszej (od linii końcowej do ok. 60 m. od bramki, czyli trochę za połowę) piłkę zawsze rzuca podobnie jak poprzednio boczny obrońca. W drugiej strefie (do końca boiska) piłkę wrzuca boczny pomocnik.
W pierwszym przypadku do rzucającego partnera podbiega zazwyczaj trzech zawodników - ze strony własnej bramki środkowy obrońca, z środka środkowy pomocnik a ze strony połowy przeciwnika boczny pomocnik.
W drugim przypadku do wrzucającego podbiega dwóch lub trzech zawodników. Ze strony własnej połowy boczny obrońca, a z środka środkowy pomocnik i często ze strony bramki przeciwnika napastnik.

Ważnym jest, aby drużyna miała jasno przewidziane zadania podczas wykonywania rzutu z autu, tak, aby każdy wiedział gdzie i kiedy powinien się znaleźć, oraz gdzie i kiedy powinien biec i/ lub zagrać piłkę.

Każde rozwiązanie musi być oczywiście dostosowanie do zawodników i zastosowanej taktyki, ale należy zwrócić uwagę, aby takie rozwiązanie w drużynie istniało i nie istniała sytuacja, w której nie wiadomo, komu podać piłkę i gdzie on potem ma ją zagrać.

• Dodał: sirZaakem
• Data: 04/11/2009 10:20
• Kategoria: Taktyka
• Komentarzy: 6
• Czytań: 2539