Bramkarz w piłce nożnej odpowiedzialny jest za utrudnianie przeciwnikowi zdobycia bramki. Jako jedyny zawodnik drużyny, może łapać piłkę rękami w obrębie pola karnego. Pozycja ta nie jest łatwa, a każdy błąd może skończyć się utratą gola.



Aby zostać kompletnym bramkarzem należy wyćwiczyć zarówno atrybuty techniczne jak i psychiczne. Do walorów technicznych, cechujących dobrego bramkarza zalicza się chwytanie, grę w powietrzu, umiejętność gry jeden na jednego, grę na przedpolu i refleks. Równie ważne są umiejętności psychiczne takie jak zdolność do podejmowania właściwych decyzji, koncentracja, opanowanie i ustawianie się. Bardzo ważną rzeczą, mającą aspekt siłowy jest zwinność.

Dobry bramkarz, to zawodnik o pewnym chwycie. Sposób łapania różni się w zależności od wysokości i toru lotu piłki.

Chwyt „W” – techniki tej używamy do łapania piłek lecących na wysokości powyżej pasa. Łapiąc futbolówkę w ten sposób należy ułożyć ręce tak, by podczas chwytu kciuki obu rąk tworzyły literę W. Ważne jest, by kciuki były ułożone w ten sposób i zabezpieczały piłkę przed wyślizgnięciem się, co byłoby bardzo prawdopodobne podczas ułożenia rąk po bokach futbolówki. Chwytu „W” można używać także do łapania wyższych piłek, należy jednak pamiętać o zachowaniu pewnych zasad. Najważniejszą regułą jest łapanie futbolówki w jej najwyższym punkcie, w którym zawodnicy z pola nie mogą jej dosięgnąć.

Czekanie aż piłka wpadnie sama w ręce może okazać się zgubne i zakończyć się utratą bramki.

Wyskakując do górnych piłek należy podnosić kolano, które zabezpiecza przed atakiem napastnika, drużyny przeciwnej. Tak wykonany wyskok ma także większą siłę.

Odwrócony chwyt – jest to technika chwytu używana do łapania piłek lecących poniżej pasa. Ręce należy ułożyć w dół, tworząc tzw. koszyczek do którego ma wpaść piłka. Bardzo ważne jest dostosowywanie techniki chwytu do wysokości lotu futbolówki. Próba złapania piłki lecącej na niskiej wysokości chwytem „W” mogłaby się zakończyć utratą bramki, po rykoszecie lub odbiciem piłki wprost pod nogi napastnika.



Łapanie piłek toczących się – jest bardzo prostym chwytem, jednak zlekceważenie go może doprowadzić do poważnych konsekwencji. Przy łapaniu piłek toczących się po ziemi należy ułożyć dłonie w dół, tak by palce lekko dotykały murawy. Toczącą się piłkę należy w ten sposób zagarnąć do siebie. Dobrym nawykiem jest przyciąganie piłki do klatki piersiowej, aby zniwelować ewentualną rotację nadaną piłce.



Bardzo ważnym aspektem jest gra w powietrzu. Bramkarz wiele razy podczas meczu zmuszony jest do wyłapywania górnych piłek. Podjęcie decyzji o wyjściu i wyłapaniu futbolówki lecącej ponad głowami napastników może znacznie pomóc obrońcom, jednak nieumiejętne wykonanie tej czynności niesie ryzyko utraty bramki. Aby wykonać to jak najlepiej należy pamiętać o kilku zasadach:


• wychodząc do górnych piłek należy robić to zdecydowanie, każde wyjście musi być przemyślane
• przed wyskokiem należy ocenić racjonalnie wysokość i tor lotu futbolówki oraz zdecydować, czy na pewno będziemy w stanie do niej dojść
• jeśli już zdecydujemy się wyjść do piłki lecącej ponad głowami zawodników, nie cofamy się. Każdorazowe zawahanie się może obciążyć nasze konto bramkowe
• wyskakując w górę wysuwamy kolano, pomaga to zwiększyć silę wyskoku oraz zabezpieczyć się przed atakiem napastnika

Wraz z rozwojem futbolu bramkarz przestał pełnić jedynie rolę „wyłapywacza piłek”, stając się niejednokrotnie ostatnim obrońcą, a nawet rozgrywającym. Pełnienie tych ról wymaga dobrze opanowanej gry na przedpolu. Jest to umiejętność pozwalająca niejednokrotnie na uratowanie sytuacji pod bramką, gdy nasz obrońca spóźni się lub nie jest w stanie dogonić szarżującego napastnika. Pamiętajmy jednak aby:


• dobrze ocenić dystans napastnika od piłki i odległość która dzieli nas od niego
• przeanalizować, czy łatwiej będzie nam wybić piłkę spod nóg napastnika poza polem karnym, czy wyczekać go i próbować interwencji w polu karnym
• upewnić się, że na pewno jesteśmy w stanie uprzedzić napastnika, skutkiem ewentualnego faulu będzie czerwona kartka i osłabienie drużyny.

Jeden na jednego, czy też popularne sam na sam to sytuacja, w której napastnik ma większe szanse niż bramkarz. Nie jest jednak wcale powiedziane, że goalkeeper w takich sytuacjach jest bez szans. Odpowiednie ustawienie się i skrócenie kąta, a tym samym zasłonięcie części bramki znacznie utrudnia napastnikowi wpakowanie piłki do siatki. W sytuacjach takich możliwe są 3 interwencje:


• wyczekanie napastnika – polega na maksymalnym skróceniu kąta przy wyjściu z bramki oraz zasłonięciu jak największej jej części. Wychodząc do nadbiegającego zawodnika z piłką stoimy nisko na nogach, będąc przygotowanym do natychmiastowego ataku na piłkę. Uważnie śledzimy działanie napastnika, wyczekując odpowiedniego momentu do ataku na piłkę

• zasłanianie bramki – technika polegająca na maksymalnym skróceniu kąta przy wyjściu z bramki oraz zasłonięciu jak największej jej części. Wychodząc do zawodnika z piłką stoimy bardzo nisko na nogach, rozkładając szeroko ręce, aby jeszcze bardziej zasłonić bramkę

• rzut na piłkę – polega na jednoczesnym wyjściu z bramki i maksymalnym skróceniu konta, oraz ataku na piłkę rzutem lub ślizgiem, z rękami skierowanymi ku futbolówce. Najlepszą metodą w tym typie interwencji, jest zastosowanie techniki tzw. pajacyka, czyli ślizgu z uniesioną nogą i ręką, która nie dotyka podłoża.

Bardzo ważnym elementem bramkarskiego rzemiosła jest refleks, którego niestety nie da się wyćwiczyć specjalistycznym programem treningowym. Refleks podnosi się wraz z systematycznymi treningami i poprawianiem techniki łapania piłki oraz rzutów na futbolówkę.

Oprócz umiejętności technicznych niezwykle ważną rolę odgrywają atrybuty psychiczne, zdobywane wraz z wiekiem i zależne w dużej mierze od częstotliwości gry. Do tych walorów nalezą:

• zdolność do podejmowania właściwych decyzji – jest to atrybut zazębiający się w bardzo widoczny sposób z umiejętnościami czysto technicznymi, takimi jak wyjścia do górnych piłek, chwycie lub piąstkowaniu piłki. Odpowiednio podjęta decyzja jest kluczem do skutecznej interwencji, a zły wybór niesie ryzyko utraty bramki. Aspekt ten poprawiany jest wraz z występami. Regularne gry wyrabiają nawyk i poprawiają ocenę danej sytuacji

• koncentracja – utrzymanie koncentracji na wysokim poziomie przez całe spotkanie jest bardzo trudnym zadaniem, zwłaszcza gdy gramy przy pełnych trybunach lub gdy pod naszą bramką nic się nie dzieje. Zwłaszcza w tym drugim przypadku, bardzo łatwo jest o rozprężenie, które może nieść za sobą bardzo poważne skutki. Nie ma złotego środka pozwalającego osiągnąć wysokie umiejętności w dziedzinie utrzymywania koncentracji i uwagi. W profesjonalnych klubach z piłkarzami działają psycholodzy, którzy szczegółowo dbają o psychikę i poziom skupienia uwagi piłkarzy. W amatorskich drużynach rzadko kiedy spotyka się wykwalifikowane osoby, dlatego jedynym wyjściem jest samodzielne mobilizowanie się w trakcie meczu i szczegółowe skupianie uwagi na wydarzeniach na boisku

• opanowanie – także w znacznym stopniu zależy od psychiki zawodnika, która w profesjonalnych klubach kształtowana jest przez szereg specjalistów. W amatorskim futbolu często zdarzają się przypadki, kiedy to nad graczami o słabszych nerwach górę biorą emocję. Ma to miejsce np. podczas brutalnych i nieprzemyślanych fauli oraz tzw. skrępowania ruchów podczas gry pod presją. Opanowywanie wraz z rosnącą liczbą rozegranych spotkań i wiekiem stabilizuje się na określonym dla danej osoby poziomie i pozwala ze spokojem reagować na wydarzenia

• ustawianie się – kluczem sukcesem do dobrej interwencji bramkarza jest odpowiednie ustawianie się. Bramkarz podczas całego meczu powinien nieustannie kontrolować swoją pozycję względem bramki, a gdy akcja zbliża się pod jego pole karne sprawdzić jak jest ustawiony względem słupków. Dobre ustawienie się bramkarza daje złudzenie, ze napastnicy drużyny przeciwnej celują prosto w niego. Nie jest najlepszym rozwiązaniem stanie równo z linią bramkową. Optymalnym rozwiązaniem jest zrobienie kilku kroków do przodu, dla zmniejszenia kąta. Przy wychodzeniu należy pamiętać i mieć świadomość o możliwości przelobowania, w przypadku znajdowania się w zbyt dużej odległości od bramki. Wskazane jest także ustawianie się na zewnątrz słupka przy bardzo ostrych kątach.

Jednym z wielu aspektów fizycznych, którymi powinien pochwalić się klasowy bramkarz jest zwinność, która w parze z refleksem umożliwia wykonywanie szybkich i efektownych interwencji. Zwinność możemy ćwiczyć w bardzo prosty sposób z partnerami z zespołu. Zawodnicy ustawiają się z piłkami na linii pola karnego i strzelają jeden po drugim na bramkę. Duża intensywność strzałów zmusza bramkarza do szybkich reakcji.

• Dodał: Cichy
• Data: 26/06/2010 00:10
• Kategoria: Bramkarze
• Komentarzy: 0
• Czytań: 10707